«Έχουμε νερό» ήταν η πανηγυρική ανακοίνωση των επιστημόνων της NASA, αφού ολοκληρώθηκαν οι αναλύσεις σε δείγμα πάγου που είχε εντοπίσει το ρόμποτ Phoenix στον Αρη τον Ιούνιο.
Ο Γουίλιαμ Μπόιντον, υπεύθυνος του οργάνου ανάλυσης TEGA, δήλωσε: «Είχαμε αποδείξεις για τον πάγο από πριν, από τις παρατηρήσεις της 'Οδύσσειας' και από τα ψήγματα που εξέτασε το Phoenix τον περασμένο μήνα, όμως είναι η πρώτη φορά που αγγίξαμε και γευτήκαμε αρειανό νερό».
Σύμφωνα με τον Μπόιντον, ο ρομποτικός βραχίονας του Phoenix μετέφερε, την Τετάρτη, ένα δείγμα εδάφους στο θερμικό αναλυτή αερίων και από τις αναλύσεις προέκυψε οριστικά το συμπέρασμα πως υπάρχει νερό στον Κόκκινο Πλανήτη.
Παράλληλα, ανακοινώθηκε ότι η αποστολή του Phoenix στον Αρη θα παραταθεί τουλάχιστον μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Νέος στόχος, μετά τον εντοπισμό νερού, η έρευνα για το κατά πόσο ο Κόκκινος Πλανήτης θα μπορούσε να έχει φιλοξενήσει ποτέ ζωή.
Η αποστολή «είναι ιδιαίτερα καρποφόρα και ο Αρης αποδεικνύεται πολύ ενδιαφέρων, το όχημα λειτουργεί τέλεια και έχει αρκετή ενέργεια για να συνεχίσει μέχρι και μετά το τέλος του καλοκαιριού», εξήγησε ο Μάικλ Μάγιερ, επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος εξερεύνησης του Κόκκινου Πλανήτη στην αμερικανική διαστημική υπηρεσία.
Ο «Φοίνικας» προσγειώθηκε στον Αρη στις 25 Μαΐου, σε μια ανεξερεύνητη μέχρι τώρα περιοχή, αναζητώντας νερό και οργανικά στοιχεία ώστε να διαπιστωθεί εάν είναι δυνατόν να υπάρξει ζωή στον πλανήτη.
Πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=924003&lngDtrID=252
Πέμπτη 31 Ιουλίου 2008
Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008
Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων «προέβλεπε τις εκλείψεις»
Ο διάσημος μηχανισμός των Αντικυθήρων, η συσκευή αστρονομικών υπολογισμών των αρχαίων Ελλήνων που χρονολογείται στον 2ο αιώνα πΧ, επέτρεπε στους Έλληνες να προβλέπουν τις εκλείψεις με μεγάλη ακρίβεια, δείχνει μελέτη
που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature.
Οι εκλείψεις οι οποίες επαναλαμβάνονται σύμφωνα με τον κύκλο του Σάρος, που διαρκεί σχεδόν 19 χρόνια, σημειώνονται πάνω σε έναν μεγάλο οδοντωτό τροχό. Δηλώνουν στον χρήστη αν είναι ηλιακές ή σεληνιακές και τι ώρα θα συμβούν, όπως ανακάλυψαν επιστήμονες του Ερευνητικού Προγράμματος για τον μηχανισμό των Αντικυθήρων.
Οι εκλείψεις είναι μετατοπισμένες κατά οκτώ ώρες, δηλαδή κατά 120 μοίρες.
«Ο μηχανισμός περιλαμβάνει επίσης έναν μικρό οδοντωτό τροχό που δείχνει στον χρήστη πώς λειτουργεί αυτή η χρονική ρύθμιση», εξηγεί ο Τζον Στιλ, ένας από τους συντάκτες της μελέτης.
«Γνωρίζαμε ότι αυτός ο αρχαιοελληνικός μηχανισμός, ηλικίας 2.100 ετών, υπολόγιζε σύνθετους κύκλους μαθηματικής αστρονομίας. Εκπλαγήκαμε όταν διαπιστώσαμε ότι έδειχνε επίσης έναν τετραετή κύκλο των αγώνων που διεξάγονταν στην αρχαία Ελλάδα, μεταξύ τους και οι Ολυμπιακοί Αγώνες», προσθέτει ο Τόνι Φριθ, άλλος συντάκτης της μελέτης.
Κάνοντας χρήση εικόνων που λήφθηκαν με τρισδιάστατες ακτίνες Χ, οι επιστήμονες κατάφεραν να αποκωδικοποιήσουν τα ονόματα όλων των μηνών στο πίσω μέρος του μηχανισμού που αποτελείται από μια σύνθετη συσκευή με τουλάχιστον 30 γρανάζια ακρίβειας.
Η κακή κατάσταση στην οποία βρέθηκε το όργανο αυτό στις αρχές του 20ου αιώνα από σφουγγαράδες είχε εμποδίσει να φανούν οι λειτουργίες του.
Πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=923746&lngDtrID=252
που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature.
Οι εκλείψεις οι οποίες επαναλαμβάνονται σύμφωνα με τον κύκλο του Σάρος, που διαρκεί σχεδόν 19 χρόνια, σημειώνονται πάνω σε έναν μεγάλο οδοντωτό τροχό. Δηλώνουν στον χρήστη αν είναι ηλιακές ή σεληνιακές και τι ώρα θα συμβούν, όπως ανακάλυψαν επιστήμονες του Ερευνητικού Προγράμματος για τον μηχανισμό των Αντικυθήρων.
Οι εκλείψεις είναι μετατοπισμένες κατά οκτώ ώρες, δηλαδή κατά 120 μοίρες.
«Ο μηχανισμός περιλαμβάνει επίσης έναν μικρό οδοντωτό τροχό που δείχνει στον χρήστη πώς λειτουργεί αυτή η χρονική ρύθμιση», εξηγεί ο Τζον Στιλ, ένας από τους συντάκτες της μελέτης.
«Γνωρίζαμε ότι αυτός ο αρχαιοελληνικός μηχανισμός, ηλικίας 2.100 ετών, υπολόγιζε σύνθετους κύκλους μαθηματικής αστρονομίας. Εκπλαγήκαμε όταν διαπιστώσαμε ότι έδειχνε επίσης έναν τετραετή κύκλο των αγώνων που διεξάγονταν στην αρχαία Ελλάδα, μεταξύ τους και οι Ολυμπιακοί Αγώνες», προσθέτει ο Τόνι Φριθ, άλλος συντάκτης της μελέτης.
Κάνοντας χρήση εικόνων που λήφθηκαν με τρισδιάστατες ακτίνες Χ, οι επιστήμονες κατάφεραν να αποκωδικοποιήσουν τα ονόματα όλων των μηνών στο πίσω μέρος του μηχανισμού που αποτελείται από μια σύνθετη συσκευή με τουλάχιστον 30 γρανάζια ακρίβειας.
Η κακή κατάσταση στην οποία βρέθηκε το όργανο αυτό στις αρχές του 20ου αιώνα από σφουγγαράδες είχε εμποδίσει να φανούν οι λειτουργίες του.
Πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=923746&lngDtrID=252
Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008
Κάτω: Φαίνεται ένα δέλτα στον Κρατήρα Jezero του Άρη, όπου οι επιστήμονες λένε ότι κάποτε αρχαία ποτάμια μετέφεραν αργιλώδη μεταλλεύματα (πράσινο χρώμα) σε μια λίμνη. Ο άργιλος είχε παγιδευτεί στη συνέχεια από πετρώματα (μωβ). 
Δύο μελέτες που βασίζονται σε δεδομένα από το Mars Reconnaissance Orbiter της NASA αποκάλυψαν ότι στον Κόκκινο Πλανήτη κάποτε υπήρχαν τεράστιες λίμνες, ποτάμια και μια σειρά από άλλα υγρά περιβάλλοντα που είχαν την δυνατότητα να υποστηρίξουν τη ζωή.
Ο πάγος, που ανακάλυψε ο ρομποτικός γεωλόγος Φοίνικας λένε οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο Brown, είναι απομεινάρι παλαιότερων πολύ πιο θερμών και «υδάτινων» περιόδων του Άρη. Το φασματόμετρο CRΙSΜ και άλλα όργανα που βρίσκονται επάνω στο διαστημικό σκάφος Μars Reconnaissance Οrbiter μελέτησαν τα χρώματα που δημιουργεί η αντανάκλαση του ηλιακού φωτός. Έτσι κατάφεραν οι ερευνητές να εντοπίσουν αρκετά μεταλλεύματα που υπάρχουν στον κόκκινο πλανήτη. Τα στοιχεία που εντοπίστηκαν σχηματίζονται σε χαμηλές θερμοκρασίες, γεγονός που αυξάνει τις ενδείξεις σχετικά με την ύπαρξη μορφών ζωής σε κάποια περίοδο που ο πλανήτης ήταν υγρός και φιλόξενος.
Η μία μελέτη δείχνει ότι τεράστιες περιοχές στα αρχαία υψίπεδα του Άρη, τα οποία καλύπτουν περίπου το μισό του πλανήτη, περιέχουν αργιλούχα μεταλλεύματα, τα οποία μπορούν να σχηματιστούν μόνο με την παρουσία του νερού. Είναι δε εκτεθειμένα σε χιλιάδες σημεία σε όλο τον Άρη θαμμένη ηφαιστειακή λάβα σε περιοχές πλούσιες σε πηλό κατά τη διάρκεια των επόμενων, ξηρών περιόδων της ιστορίας του πλανήτη, όμως αργότερα οι κρατήρες από πτώση αντικειμένων τους αποκάλυψαν σε χιλιάδες τοποθεσίες σε όλο τον Άρη. Τα δεδομένα για τη μελέτη προέκυψαν από τις εικόνες που λήφθηκαν με το όργανο CRISM του Mars Reconnaissance Orbiter, καθώς και άλλα όργανα.
Τα αργιλούχα μεταλλεύματα σαν τον πηλό, που ονομάζονται φυλλοπυριτικά, διατηρούν την ιστορία της αλληλεπίδρασης του νερού με τα πετρώματα, που χρονολογούνται από την περίοδο εκείνη του Άρη που λέγεται του Νώε, πριν περίπου 4,6 δισ. έως 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Η περίοδος αυτή αντιστοιχεί στην παλαιότερη εποχή του ηλιακού συστήματος, όπου η Γη, η Σελήνη και ο Άρης υπέστησαν έναν κοσμικό βομβαρδισμό από κομήτες και αστεροειδείς. Πετρώματα αυτής της ηλικίας έχουν ήδη καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό στη Γη, από την τεκτονική κίνηση των πλακών. Έχουν διατηρηθεί όμως στο φεγγάρι, αλλά δεν είχαν ποτέ εκτεθεί σε υγρό νερό. Οι βράχοι που περιέχουν φυλλοπυριτικά πετρώματα στον Άρη διατηρούνε ένα μοναδικό αρχείο του υγρού υδάτινου περιβάλλοντος, ενδεχομένως κατάλληλο για την ύπαρξη της ζωής στις απαρχές του ηλιακού συστήματος.
"Τα μεταλλεύματα που υπάρχουν στον αρχαίο φλοιό του Άρη δείχνουν μια ποικιλία από υγρά περιβάλλοντα," εξήγησε ο John Mustard, μέλος της ομάδας του CRISM από το πανεπιστήμιο Brown, και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο Nature.
"Στις περισσότερες περιοχές οι βράχοι έχουν ελαφρώς αλλοιωθεί από το υγρό νερό, αλλά σε μερικά σημεία έχουν αλλοιωθεί τόσο γιατί έχουν ξεπλυθεί από πολύ νερό που έρεε μέσα από τα βράχια και το χώμα. Αυτό είναι πραγματικά συναρπαστικό, γιατί αναζητούμε δεκάδες τόπους, όπου θα μπορούν να πάνε οι μελλοντικές αποστολές, για να καταλάβουν αν ο Άρης ήταν ποτέ κατοικήσιμος και εάν ναι, να ψάξουν για σημάδια της ζωής του παρελθόντος. "
Η δεύτερη μελέτη, που δημοσιεύθηκε πάλι στο Nature, διαπιστώνει ότι οι υγρές συνθήκες στον Άρη συνεχίζονταν για πολύ καιρό. Χιλιάδες έως εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό της αργίλου, ένα σύστημα από κανάλια ποταμών την απομάκρυναν από τα υψίπεδα και την συγκέντρωσαν (την άργιλο) σε ένα δέλτα του ποταμού, όπου έπεσε σε μια λίμνη - από ένα κρατήρα - ελαφρώς μεγαλύτερη από τη λίμνη Tahoe της Καλιφόρνιας, διαμέτρου περίπου 40 χιλιομέτρων.
"Η κατανομή της αργίλου στο εσωτερικό της αρχαίας λίμνης δείχνει ότι το νερό βρισκόταν για χιλιάδες χρόνια", λέει ο Bethany Ehlmann, ένα άλλο μέλος της ομάδας.
Πηγή: http://www.physics4u.gr/news/2008/scnews3398.html
Δύο μελέτες που βασίζονται σε δεδομένα από το Mars Reconnaissance Orbiter της NASA αποκάλυψαν ότι στον Κόκκινο Πλανήτη κάποτε υπήρχαν τεράστιες λίμνες, ποτάμια και μια σειρά από άλλα υγρά περιβάλλοντα που είχαν την δυνατότητα να υποστηρίξουν τη ζωή.
Ο πάγος, που ανακάλυψε ο ρομποτικός γεωλόγος Φοίνικας λένε οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο Brown, είναι απομεινάρι παλαιότερων πολύ πιο θερμών και «υδάτινων» περιόδων του Άρη. Το φασματόμετρο CRΙSΜ και άλλα όργανα που βρίσκονται επάνω στο διαστημικό σκάφος Μars Reconnaissance Οrbiter μελέτησαν τα χρώματα που δημιουργεί η αντανάκλαση του ηλιακού φωτός. Έτσι κατάφεραν οι ερευνητές να εντοπίσουν αρκετά μεταλλεύματα που υπάρχουν στον κόκκινο πλανήτη. Τα στοιχεία που εντοπίστηκαν σχηματίζονται σε χαμηλές θερμοκρασίες, γεγονός που αυξάνει τις ενδείξεις σχετικά με την ύπαρξη μορφών ζωής σε κάποια περίοδο που ο πλανήτης ήταν υγρός και φιλόξενος.
Η μία μελέτη δείχνει ότι τεράστιες περιοχές στα αρχαία υψίπεδα του Άρη, τα οποία καλύπτουν περίπου το μισό του πλανήτη, περιέχουν αργιλούχα μεταλλεύματα, τα οποία μπορούν να σχηματιστούν μόνο με την παρουσία του νερού. Είναι δε εκτεθειμένα σε χιλιάδες σημεία σε όλο τον Άρη θαμμένη ηφαιστειακή λάβα σε περιοχές πλούσιες σε πηλό κατά τη διάρκεια των επόμενων, ξηρών περιόδων της ιστορίας του πλανήτη, όμως αργότερα οι κρατήρες από πτώση αντικειμένων τους αποκάλυψαν σε χιλιάδες τοποθεσίες σε όλο τον Άρη. Τα δεδομένα για τη μελέτη προέκυψαν από τις εικόνες που λήφθηκαν με το όργανο CRISM του Mars Reconnaissance Orbiter, καθώς και άλλα όργανα.
Τα αργιλούχα μεταλλεύματα σαν τον πηλό, που ονομάζονται φυλλοπυριτικά, διατηρούν την ιστορία της αλληλεπίδρασης του νερού με τα πετρώματα, που χρονολογούνται από την περίοδο εκείνη του Άρη που λέγεται του Νώε, πριν περίπου 4,6 δισ. έως 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Η περίοδος αυτή αντιστοιχεί στην παλαιότερη εποχή του ηλιακού συστήματος, όπου η Γη, η Σελήνη και ο Άρης υπέστησαν έναν κοσμικό βομβαρδισμό από κομήτες και αστεροειδείς. Πετρώματα αυτής της ηλικίας έχουν ήδη καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό στη Γη, από την τεκτονική κίνηση των πλακών. Έχουν διατηρηθεί όμως στο φεγγάρι, αλλά δεν είχαν ποτέ εκτεθεί σε υγρό νερό. Οι βράχοι που περιέχουν φυλλοπυριτικά πετρώματα στον Άρη διατηρούνε ένα μοναδικό αρχείο του υγρού υδάτινου περιβάλλοντος, ενδεχομένως κατάλληλο για την ύπαρξη της ζωής στις απαρχές του ηλιακού συστήματος.
"Τα μεταλλεύματα που υπάρχουν στον αρχαίο φλοιό του Άρη δείχνουν μια ποικιλία από υγρά περιβάλλοντα," εξήγησε ο John Mustard, μέλος της ομάδας του CRISM από το πανεπιστήμιο Brown, και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο Nature.
"Στις περισσότερες περιοχές οι βράχοι έχουν ελαφρώς αλλοιωθεί από το υγρό νερό, αλλά σε μερικά σημεία έχουν αλλοιωθεί τόσο γιατί έχουν ξεπλυθεί από πολύ νερό που έρεε μέσα από τα βράχια και το χώμα. Αυτό είναι πραγματικά συναρπαστικό, γιατί αναζητούμε δεκάδες τόπους, όπου θα μπορούν να πάνε οι μελλοντικές αποστολές, για να καταλάβουν αν ο Άρης ήταν ποτέ κατοικήσιμος και εάν ναι, να ψάξουν για σημάδια της ζωής του παρελθόντος. "
Η δεύτερη μελέτη, που δημοσιεύθηκε πάλι στο Nature, διαπιστώνει ότι οι υγρές συνθήκες στον Άρη συνεχίζονταν για πολύ καιρό. Χιλιάδες έως εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό της αργίλου, ένα σύστημα από κανάλια ποταμών την απομάκρυναν από τα υψίπεδα και την συγκέντρωσαν (την άργιλο) σε ένα δέλτα του ποταμού, όπου έπεσε σε μια λίμνη - από ένα κρατήρα - ελαφρώς μεγαλύτερη από τη λίμνη Tahoe της Καλιφόρνιας, διαμέτρου περίπου 40 χιλιομέτρων.
"Η κατανομή της αργίλου στο εσωτερικό της αρχαίας λίμνης δείχνει ότι το νερό βρισκόταν για χιλιάδες χρόνια", λέει ο Bethany Ehlmann, ένα άλλο μέλος της ομάδας.
Πηγή: http://www.physics4u.gr/news/2008/scnews3398.html
Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008
Όνομα από την Πολυνησία πήρε ο τέταρτος νάνος πλανήτης
Ο τέταρτος νάνος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος, ένα σώμα πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα που ανακαλύφθηκε το 2005, παίρνει το όνομα ενός θεού της Πολυνησίας.
Η λίστα έτσι γίνεται: Πλούτωνας, Έριδα, Δήμητρα, Μακεμάκε.
Το όνομα που επέλεξε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση προέρχεται από τον θεό του Νοτίου Ειρηνικού τον οποίο λάτρευαν ως δημιουργό της ανθρωπότητας οι πρώτοι κάτοικοι του Νησιού του Πάσχα.
Ο αμυδρός και κοκκινωπός Μακεμάκε έχει μάζα όσο τα δύο τρίτα του Πλούτωνα και είναι καλυμμένος με παγωμένο μεθάνιο.
Ο Πλούτωνας έχασε τον τίτλο του ως πλανήτης ακριβώς λόγω της ανακάλυψης κι άλλων μεγάλων σωμάτων στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος.
Ειδικά για τους νάνους πλανήτες που κινούνται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, η Ένωση αποφάσισε τον περασμένο μήνα να δημιουργήσει μια νέα κατηγορία. Ο Μακεμάκε ανήκει σε αυτή την κατηγορία των «πλουτωνοειδών» (plutoid), μαζί με τον Πλούτωνα και την Έριδα.
Η βραχώδης Δήμητρα εξαιρείται από το κλαμπ των πλουτονοειδών επειδή βρίσκεται πολύ πιο κοντά στον Ήλιο, στη ζώνη των αστεροειδών ανάμεσα στον Αρη και τον Δία.
Πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=920966&lngDtrID=252
Η λίστα έτσι γίνεται: Πλούτωνας, Έριδα, Δήμητρα, Μακεμάκε.
Το όνομα που επέλεξε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση προέρχεται από τον θεό του Νοτίου Ειρηνικού τον οποίο λάτρευαν ως δημιουργό της ανθρωπότητας οι πρώτοι κάτοικοι του Νησιού του Πάσχα.
Ο αμυδρός και κοκκινωπός Μακεμάκε έχει μάζα όσο τα δύο τρίτα του Πλούτωνα και είναι καλυμμένος με παγωμένο μεθάνιο.
Ο Πλούτωνας έχασε τον τίτλο του ως πλανήτης ακριβώς λόγω της ανακάλυψης κι άλλων μεγάλων σωμάτων στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος.
Ειδικά για τους νάνους πλανήτες που κινούνται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, η Ένωση αποφάσισε τον περασμένο μήνα να δημιουργήσει μια νέα κατηγορία. Ο Μακεμάκε ανήκει σε αυτή την κατηγορία των «πλουτωνοειδών» (plutoid), μαζί με τον Πλούτωνα και την Έριδα.
Η βραχώδης Δήμητρα εξαιρείται από το κλαμπ των πλουτονοειδών επειδή βρίσκεται πολύ πιο κοντά στον Ήλιο, στη ζώνη των αστεροειδών ανάμεσα στον Αρη και τον Δία.
Πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=920966&lngDtrID=252
Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008
Ένα αρχαίο μαιευτήριο άστρων εντόπισαν τηλεσκόπια της NASA
Ένας γαλαξίας στον οποίο χιλιάδες νέα άστρα ανάβουν κάθε χρόνο εντοπίστηκε από τηλεσκόπια της NASA στις παρυφές του ορατού Σύμπαντος.
Ο αρχαίος γαλαξίας, σε απόσταση 12 δισεκατομμυρίων ετών, παράγει έως και 4.000 νέα άστρα το χρόνο, αναφέρουν οι ερευνητές στο Astrophysical Journal Letters. Συγκριτικά, ο δικός μας γαλαξίας Μίλκι Ουέι γεννά κατά μέσο όρο μόλις 10 άστρα ανά έτος.
Η ανακάλυψη καταρρίπτει την κρατούσα θεωρία του «Ιεραρχικού Μοντέλου», σύμφωνα με την οποία τα άστρα ενός γαλαξία σχηματίζονται σταδιακά και όχι όλα μαζί σε ένα κύμα αστρογένεσης.
Πρόκειται για μια «έκρηξη γεννήσεων, στην οποία τα περισσότερα από τα άστρα του γαλαξία παράγονται όλα μαζί» δήλωσε ο Πίτερ Κάπακ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας, το οποίο διαχειρίζεται το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer. Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκαν επίσης επίγεια όργανα αλλά και το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.
Ο γαλαξίας βρίσκεται σε απόσταση 12,3 δισ. ετών, ενώ το Σύμπαν έχει ηλικία περίπου 13,4 δισ. χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι οι εικόνες που κατέγραψαν τα τηλεσκόπια προέρχονται από το μακρινό παρελθόν όταν το Σύμπαν ήταν μόνο 1,1 δισ. ετών.
Επόμενο βήμα των αστρονόμων θα είναι να εξετάσουν αν ο συγκεκριμένος γαλαξίας αποτελεί εξαίρεση, ή αν όλοι οι γαλαξίες του νεαρού Σύμπαντος λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο ως κοσμικά μαιευτήρια.
Πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=918681&lngDtrID=252
Ο αρχαίος γαλαξίας, σε απόσταση 12 δισεκατομμυρίων ετών, παράγει έως και 4.000 νέα άστρα το χρόνο, αναφέρουν οι ερευνητές στο Astrophysical Journal Letters. Συγκριτικά, ο δικός μας γαλαξίας Μίλκι Ουέι γεννά κατά μέσο όρο μόλις 10 άστρα ανά έτος.
Η ανακάλυψη καταρρίπτει την κρατούσα θεωρία του «Ιεραρχικού Μοντέλου», σύμφωνα με την οποία τα άστρα ενός γαλαξία σχηματίζονται σταδιακά και όχι όλα μαζί σε ένα κύμα αστρογένεσης.
Πρόκειται για μια «έκρηξη γεννήσεων, στην οποία τα περισσότερα από τα άστρα του γαλαξία παράγονται όλα μαζί» δήλωσε ο Πίτερ Κάπακ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας, το οποίο διαχειρίζεται το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer. Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκαν επίσης επίγεια όργανα αλλά και το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.
Ο γαλαξίας βρίσκεται σε απόσταση 12,3 δισ. ετών, ενώ το Σύμπαν έχει ηλικία περίπου 13,4 δισ. χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι οι εικόνες που κατέγραψαν τα τηλεσκόπια προέρχονται από το μακρινό παρελθόν όταν το Σύμπαν ήταν μόνο 1,1 δισ. ετών.
Επόμενο βήμα των αστρονόμων θα είναι να εξετάσουν αν ο συγκεκριμένος γαλαξίας αποτελεί εξαίρεση, ή αν όλοι οι γαλαξίες του νεαρού Σύμπαντος λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο ως κοσμικά μαιευτήρια.
Πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=918681&lngDtrID=252
Νέα υποψηφιότητα για τον τίτλο του φωτεινότερου άστρου στο Γαλαξία
Ένας νέος υποψήφιος για τον τίτλο του λαμπρότερο άστρο του Μίλκι Ουέι εντοπίστηκε από Γερμανούς αστρονόμους μέσα σε ένα νεφέλωμα στο συνωστισμένο κέντρο του Γαλαξία.
Το «Αστρο του Νεφελώματος της Παιωνίας» λάμπει με την ένταση 3,2 εκατομμυρίων Ήλιων, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Astronomy and Astrophysics.
O νέος κοσμικός «γλόμπος» ανταγωνίζεται το Ήτα της Τρόπιδας, το άστρο που κατέχει σήμερα το ρεκόρ λαμπρότητας στο Γαλαξία, με ισχύ όσο 4,7 εκατ. Ήλιοι. Οι αστρονόμοι επισημαίνουν ότι οι μετρήσεις της φωτεινότητας δεν είναι αρκετά ακριβείς ώστε να αναγνωριστεί ο νικητής πέρα από κάθε αμφιβολία.
«Πιθανότατα υπάρχουν και άλλα άστρα εξίσου λαμπρά, αν όχι λαμπρότερα, στον Γαλαξία μας τα οποία δεν είναι ορατά» σχολίασε η Λίντια Οσκινόβα, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο του Πότσδαμ στη Γερμανία.
Οι αστρονόμοι γνώριζαν ήδη το περίλαμπρο άστρο, μέχρι σήμερα όμως δεν είχαν καταφέρει να μετρήσουν τη φωτεινότητά του επειδή βρίσκεται μέσα στην κεντρική περιοχή του γαλαξία όπου υπάρχει πολλή διαστρική σκόνη.
Τη μέτρηση επέτρεψαν τώρα το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer και άλλα τηλεσκόπια που βλέπουν στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, μέσα σε περιοχές του διαστήματος αδιαπέραστες για το ορατό φως.
Το Αστρο του Νεφελώματος της Παιωνίας, ένας γαλάζιος γίγαντας που ανήκει στην κατηγορία των άστρων Γουλφ-Ρέιερ, ονομάστηκε έτσι επειδή βρίσκεται μέσα σε ένα νέφος αερίου και σκόνης που μοιάζει με το ομώνυμο λουλούδι.
Το νέφος δημιουργείται από το ίδιο το άστρο, το οποίο διαρκώς χάνει τεράστιες ποσότητες υλικού στη μορφή αστρικού ανέμου.
Οι μεγάλες απώλειες οφείλονται στο γενονός ότι το άστρο έχει μάζα 150 με 200 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου, κοντά στο θεωρητικό ανώτατο όριο. Αν ήταν λίγο μεγαλύτερο, το αστρο θα είχε σπάσει σε δύο ή περισσότερα μικρότερα άστρα.
Τα άστρα αυτού του μεγέθους ζουν συνήθως μόνο λίγα εκατομμύρια χρόνια και οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι ανά πάσα στιγμή θα εκραγεί σε σουπερνόβα.
Πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=919888&lngDtrID=252
Το «Αστρο του Νεφελώματος της Παιωνίας» λάμπει με την ένταση 3,2 εκατομμυρίων Ήλιων, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Astronomy and Astrophysics.
O νέος κοσμικός «γλόμπος» ανταγωνίζεται το Ήτα της Τρόπιδας, το άστρο που κατέχει σήμερα το ρεκόρ λαμπρότητας στο Γαλαξία, με ισχύ όσο 4,7 εκατ. Ήλιοι. Οι αστρονόμοι επισημαίνουν ότι οι μετρήσεις της φωτεινότητας δεν είναι αρκετά ακριβείς ώστε να αναγνωριστεί ο νικητής πέρα από κάθε αμφιβολία.
«Πιθανότατα υπάρχουν και άλλα άστρα εξίσου λαμπρά, αν όχι λαμπρότερα, στον Γαλαξία μας τα οποία δεν είναι ορατά» σχολίασε η Λίντια Οσκινόβα, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο του Πότσδαμ στη Γερμανία.
Οι αστρονόμοι γνώριζαν ήδη το περίλαμπρο άστρο, μέχρι σήμερα όμως δεν είχαν καταφέρει να μετρήσουν τη φωτεινότητά του επειδή βρίσκεται μέσα στην κεντρική περιοχή του γαλαξία όπου υπάρχει πολλή διαστρική σκόνη.
Τη μέτρηση επέτρεψαν τώρα το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer και άλλα τηλεσκόπια που βλέπουν στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, μέσα σε περιοχές του διαστήματος αδιαπέραστες για το ορατό φως.
Το Αστρο του Νεφελώματος της Παιωνίας, ένας γαλάζιος γίγαντας που ανήκει στην κατηγορία των άστρων Γουλφ-Ρέιερ, ονομάστηκε έτσι επειδή βρίσκεται μέσα σε ένα νέφος αερίου και σκόνης που μοιάζει με το ομώνυμο λουλούδι.
Το νέφος δημιουργείται από το ίδιο το άστρο, το οποίο διαρκώς χάνει τεράστιες ποσότητες υλικού στη μορφή αστρικού ανέμου.
Οι μεγάλες απώλειες οφείλονται στο γενονός ότι το άστρο έχει μάζα 150 με 200 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου, κοντά στο θεωρητικό ανώτατο όριο. Αν ήταν λίγο μεγαλύτερο, το αστρο θα είχε σπάσει σε δύο ή περισσότερα μικρότερα άστρα.
Τα άστρα αυτού του μεγέθους ζουν συνήθως μόνο λίγα εκατομμύρια χρόνια και οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι ανά πάσα στιγμή θα εκραγεί σε σουπερνόβα.
Πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=919888&lngDtrID=252
Τρίτη 8 Ιουλίου 2008
Το Μάιο του 2010 η τελευταία αποστολή διαστημικού λεωφορείου
Η NASΑ ανακοίνωσε το πρόγραμμα για τις τελευταίες αποστολές των διαστημικών λεωφορείων πριν από την οριστική απόσυρσή τους.
Η τελευταία πτήση θα πραγματοποιηθεί με το Endeavour στις 31 Μαΐου 2010 για τη μεταφορά ανταλλακτικών συστημάτων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Συνολικά δέκα αποστολές απομένουν μέχρι να παροπλιστεί ο στόλος της NASA, όπως αποφάσισε η κυβέρνηση Μπους στον απόηχο της τραγωδίας του Columbia το Φεβρουάριο του 2003.
Μετά το 2010 οι ΗΠΑ δεν θα έχουν τη δυνατότητα επανδρωμένων αποστολών για τουλάχιστον οέντε χρόνια, μέχρι να ολοκληρωθεί η ανάπτυξη της κάψουλας Orion και των πυραύλων Ares που θα μεταφέρουν τους Αμερικανούς αστροναύτες πίσω στη Σελήνη.
Το πρόγραμμα που ανακοίνωσε η υπηρεσία περιλαμβάνει πέντε αποστολές φέτος, πέντε το 2009 και τρεις το 2010. Ορισμένα μέλη του Κογκρέσου ζητούν να προστεθεί στο χρονοδιάγραμμα τουλάχιστον μία ακόμα πτήση, προκειμένου να μεταφερθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το Αλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο, κόστους 1,6 δισ. δολαρίων.
Η επόμενη φετινή αποστολή προγραμματίζεται για τις 8 Οκτωβρίου με αντικειμενικό στόχο τη συντήρηση του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.
Πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=917741&lngDtrID=252
Η τελευταία πτήση θα πραγματοποιηθεί με το Endeavour στις 31 Μαΐου 2010 για τη μεταφορά ανταλλακτικών συστημάτων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Συνολικά δέκα αποστολές απομένουν μέχρι να παροπλιστεί ο στόλος της NASA, όπως αποφάσισε η κυβέρνηση Μπους στον απόηχο της τραγωδίας του Columbia το Φεβρουάριο του 2003.
Μετά το 2010 οι ΗΠΑ δεν θα έχουν τη δυνατότητα επανδρωμένων αποστολών για τουλάχιστον οέντε χρόνια, μέχρι να ολοκληρωθεί η ανάπτυξη της κάψουλας Orion και των πυραύλων Ares που θα μεταφέρουν τους Αμερικανούς αστροναύτες πίσω στη Σελήνη.
Το πρόγραμμα που ανακοίνωσε η υπηρεσία περιλαμβάνει πέντε αποστολές φέτος, πέντε το 2009 και τρεις το 2010. Ορισμένα μέλη του Κογκρέσου ζητούν να προστεθεί στο χρονοδιάγραμμα τουλάχιστον μία ακόμα πτήση, προκειμένου να μεταφερθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το Αλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο, κόστους 1,6 δισ. δολαρίων.
Η επόμενη φετινή αποστολή προγραμματίζεται για τις 8 Οκτωβρίου με αντικειμενικό στόχο τη συντήρηση του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.
Πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=917741&lngDtrID=252
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)